Songo - Um Sonho

Sonĝo

Mi sonĝis ke la teron mi forlasis

Kaj fluge iris al la blua sfero...

Kiel belega estas la etero,

Al mondo de koloroj mi trapasis.

Ĉe la majesta paradiza pordo,

Ripete mi frapadis...Emoci`!...

Ĉar Sankta Petro venis tuj al mi,

Petante ke mi kantu sen distordo.

Kaj kvazaŭ murmurante ardan preĝon,

Mi tuj respondis Lin: "Jesuamanto,

Sindona Petr´Amiko de la Reĝo,

Ĉu tie komprenatas Esperanto?"

Ĉar nur en tiu lingvo mi kapablas

Kantadi kaj forigi lingvobaron...

Se vi permesas, do, se vi afablas,

Mi instruos la ĉielan anĝelaron."

Pro mia malklereco kompatanta,

Respondis li kun voĉo de mielo:

"Por la teranoj, lingvo Esperanta,

La lingvo parolata en ĉielo!..."

Ho, Dio, tre agrabla la surprizo,

Subite mi vekiĝis en momento,

Kiam disblovis himnon dolĉa vento,

Resonis ĝi tra l´tuta Paradizo!!!...

Um Sonho.

Sonhei haver deixado um dia a terra
E demandado aos paramos celestes...
Quanta beleza o mundo etéreo encerra,
Tudo envolvido em coloridas vestes.

Do Paraíso á porta majestosa,
Bati, bati, tremente de emoção,
Saiu S. Pedro e com feição bondosa,
Pediu-me que cantasse uma canção.

E como quem murmura ardente prece,
Falei-lhe com respeito:”Meu bom Santo,
Aqui, já, por acaso se conhece,
A sonorosa língua - Esperanto?

Pois só nesse idioma eu sei cantar!...”
E acrescentei, ainda, num sorriso:
”Se ainda não, proponho-me a ensinar
Todos os anjos desse Paraíso!”

Da minha ignorância condoído,
Falou-me sem rebuços e sem véu:
”O Esperanto é, daqui, bem conhecido:
É o idioma que se fala aqui no Céu!...”

Foi tal a minha alegria, tal o espanto,
Que acordei no momento bem preciso,
Em que um hino triunfal em Esperanto,
Ressoava nos confins do Paraíso!...

Dokito/Muritiba/l4/09/2005