81 Anos!...
verkis Dokito

Ao completar 81 janeiros,
Sem me sentir um velho emurchecido,
Mantendo sonhos belos e altaneiros,
Vendo o homem feliz que tenho sido...

Eu me sinto deveras comovido,
Agradecendo a Deus estar inteiro,
Por enfrentar a vida sem gemido,
Sem ambição de bens ou de dinheiro...

E fico contemplando o céu distante,
Onde brilha uma estrela cintilante,
Piscando e até sorrindo para mim!...

E digo-lhe, então: “Olá, Querida,
Agora é que começa a minha vida,
Não penses que já estou chegando ao fim!...”

81 Jaroj!...

Aĝante en ĉi tago memorinda,
De mia vivo 81 jarojn,
Mi sentas ke la viv`estas mirinda,
Kaj mia feliĉego sen komparo!...

Kortuŝas min la homa solidaro
Kaj dankas Dion pro la vivo linda,
Sen troa ĝeno, vivo sen amaro,
Kiun mi havas en ĉi mondo blinda!...

Rigardas mi al for, al la ĉielo,
Kaj vidas malproksime, firmamente,
Kie scintilas ridetanta stelo,

Kaj mi respondas tiel:”Ho, Karin`,
Mia viv´nur komencas ĉi-momente,
Ne pensu ke ĝi estas ĉe la fin`!...”

Muritiba,27/02/2007 - Dokito

Aos Pés de Deus
Original de Dokito

Empresta-me oh! Deus, teu facho luminoso,
Repleto de beleza e excelsa claridade,
A fim de que ilumine este mundo pedregoso,
Mundo em que se debate a pobre humanidade!...

Que eu possa nos meus versos viver a intensidade,
Do amor que me dedicas, num gesto carinhoso...
Que eu possa ser feliz, sem perder a humildade
Sem ferir a ninguém - que eu possa ser ditoso!....

E quando um dia eu for por esse mundo etéreo,
Buscando a solução da vida e seus mistérios
Encontrando a razão de ser de toda a dor,

Eu terei a alegria de depor a Teus pés,
A minha gratidão por saber que Tu és
Autor de toda Vida e Supremo Deus de Amor!

Ĉe La Diaj Piedoj
Tradukis Dokito

Pruntu al mi, ho Dio, Vian helan lumilon,
Plenplenan de beleco kaj de brila splendoro,
Ke mi povu lumigi la surteran ekzilon,
Ĉi mondo de sufero, de luktoj kaj doloro....

Kaj povu per la versoj elmontri la valoron
De l' Amo kiun vi, agante laŭ dia stilo,
Rilate la homaron Vi helpu nin Sinjoro,
Permesu ke mi, homo, ne perdu la humilon!...

Kaj kiam mi foriros al mondo de l'Senfino,
Serĉante la respondon al tuta demandaro,
Trovante la kialon misteran de l'destino,

Mi havos la plenĝojon, deponi tuj ĉe vi,
Dankemon de la koro, nome de la homaro,
Kredanta nun ke Vi estas la Suprema Di'!...

Aos Pés de Deus/Cxe la Diaj Piedoj

 

Aos Pés de Deus
Original de Dokito

 

Empresta-me oh! Deus, teu facho luminoso,
Repleto de beleza e excelsa claridade,
A fim de que ilumine este mundo pedregoso,
Mundo em que se debate a pobre humanidade!...

 

Que eu possa nos meus versos viver a intensidade,
Do amor que me dedicas, num gesto carinhoso...
Que eu possa ser feliz, sem perder a humildade
Sem ferir a ninguém - que eu possa ser ditoso!....

 

E quando um dia eu for por esse mundo etéreo,
Buscando a solução da vida e seus mistérios
Encontrando a razão de ser de toda a dor,

 

Eu terei a alegria de depor a Teus pés,
A minha gratidão por saber que Tu és
Autor de toda Vida e Supremo Deus de Amor!

 

 

Ĉe La Diaj Piedoj
Tradukis Dokito

 
Pruntu al mi, ho Dio, Vian helan lumilon,
Plenplenan de beleco kaj de brila splendoro,
Ke mi povu lumigi la surteran ekzilon,
Ĉi mondo de sufero, de luktoj kaj doloro....

 

Kaj povu per la versoj elmontri la valoron
De l' Amo kiun vi, agante laŭ dia stilo,
Rilate la homaron Vi helpu nin Sinjoro,
Permesu ke mi, homo, ne perdu la humilon!...

 

Kaj kiam mi foriros al mondo de l'Senfino,
Serĉante la respondon al tuta demandaro,
Trovante la kialon misteran de l'destino,
 
Mi havos la plenĝojon, deponi tuj ĉe vi,
Dankemon de la koro, nome de la homaro,
Kredanta nun ke Vi estas la Suprema Di'!...

Kantante la Brizon en Bieneto Saharo

Kantante la Brizon en Bieneto Saharo
Tradukis Dokito

 

Ho vi, softa brizo,
de ĉarmo kaj magio plena...
vi, kiu blovas serena,
tuj post longa la tempesto...
Mi vin tre dankas,
Pro l´ malpeza blovo ĝentila,
ĉi tiu kareso subtila
vera amo devas esti...

 

Ho, se vi estus ja,
dolĉa kanto el sabia´
nun ravante al niaj oreloj?!...
Foliskuado tiel milda,
kiel vespera kanto birda.
kiel navo sonsonorila
sonas, nokte, sub manteloj.

 

Ho, tre foraj ĉieloj,
brilaj pro tiom da steloj,
Kaj da misteroj milionoj!...
Se vi respondus,
al miaj demandaj ondoj,
pri fantomaj legionoj...

 

Kiomaj sekretoj,
pri kiuj timas poetoj,
nun ne plu ekzistus?
se tiuj steloj,
Brilegantaj sur ĉieloj,

 

Lontane de nia tero,
kie ne longe mi tristus?!...
Estas ili
La interesaj lampiroj,
Kies lampoj kaj sopiroj

 

Iĝas montro,
de tiuj faskoj da lumo,
de Pasinto kaj estonto.

 

Ho vi, softa brizo,
de ĉarmo kaj magio plena...
vi, kiu blovas serena,
post kiam nokto tempestas...
Mi vin tre dankas,
Pro l´ malpeza blovo ĝentila,
ĉi tiu kareso subtila
ĉar vera amo ĝi estas!...
 
Cantando a Brisa no Sítio SAARA
Para Alael e Tânia –
Originale verkis Dokito

 

Oh brisa suave,
cheia de encantos e harmonia!...
Que me sopras neste dia,
Logo após a tempestade!.
Eu te agradeço,
O sopro leve e gentil
esta carícia sutil,
Deve ser Amor de verdade!.

 

Quem me dera que tu fosses,
Aquelas vozes tão doces,
Que encantam nossos ouvidos!...
O farfalhar tão suave,
como o canto de uma ave,
como o órgão de uma nave
que ouvimos embevecidos!...

 

Oh céus distantes,
Estrelejados, brilhantes,
Povoados de mistérios!...
Se respondesses,
O que pergunto em minhas preces,
Sobre esses mundos etéreos!

 

Quanto segredo,
De que hoje tenho medo,
deixaria de existir!...
Se as estrelas,
Que piscam no espaço infinito,
Lá onde não alcança meu grito
São vagalumes,
Que exibem feixes de lumes
do passado e do porvir?!.

 

Oh brisa suave,
cheia de encantos e harmonia!...
Que me sopras neste dia, ,
Logo após a tempestade!.
Eu te agradeço,
O sopro leve e gentil
esta carícia sutil,
Que é o Amor de verdade!.

 

(dokito/Muritiba/24/01l2006)

Omaĝe al Ismael Gomes Braga

Se mi plej bele kantus sur la tero,
Se mi plej lerte uzus kaj plej arte
La belsonoran lingvon de l´espero;
Se mi la tuton konus ne nur parte,
Pri via granda, nobla sinofero...

Ho, Ismael, vi kiu batalanta,
Estas nia plej brava Pioniro!...
Vi, kiu kun dolĉega resopiro,
Pri glora la Pasinto memoranta,
Laboras por l` Afero nia sankta;

Vi semis kvindekjare la ideon,
Por ke Frateco regu sur planedo;
Por festmemori vian Jubileon,
Ho, se la muzo aŭdus mian pledon,
Al vi mi verkus gloran Epopeon!...

Sed. Ismael, se la Natur´avara
Ne volis min provizi per talento,
Ricevis mi de mia sort´amara
Pli belan kaj pli dolĉan sentimenton,
De dankemec´al vi, Amiko Kara!...

Ke ni daŭrigu sekvi laŭ direkto,
De vi donita ofte, en diverso,
Laboron vian benu la protekto
De l`plej Sublima , Glora Arkitekto,
Subtenanto de l ´tuta Universo!...

Verkis originale Dokito - Muritiba - BA

----

Homenagem ao Professor Ismael Gomes Braga

Se eu cantasse o mais belo sobre a Terra,
Com extrema habilidade e muita arte...
Se usando a Língua que a esperança encerra,
Eu conhecesse o todo e não so parte
Da luta pelo Amor e contra a Guerra´;

Oh!...Ismael, tu que batalhaste tanto,
Sendo o nosso mais bravo Pioneiro...
Tu que, sem um sinal de dor ou pranto,
Tiveste a admiração do mundo inteiro,
Lutando, sim por um Ideal tão santo...

Cinquenta anos de luta pela idéia,
De luta por um mundo mais fraterno...
Relembrando a gloriosa Odisséia
Do teu passado bom e puro e terno!...
Deveria compor-te uma epopéia.

Mas, Ismael, se a Natureza avara
Não quis propiciar-me algum talento,
Eu recebi da minha sorte amara
O mais doce e o mais belo sentimento
De gratidão em nossos tempos rara....

Continuar, seguindo a direção,
Que foi dada por ti, em prosa e verso...
Que te abençoe o Céu e a proteção,
Que sentimos na prece e vibração
Ao Supremo Arquiteto do Universo!.....

Tradução ou versão em Português de Dokito

Fuĝinta...
tradukis Dokito

En mia sonĝo estis mi ĉe vi
Sentante amon miabruste vibri...
Vivante tiel longan iluzion,
Mi ekdormís nur por ekvilibri...
Kiam vekiĝis mi ne plu mi vidis vin,

Vi fuĝis malrapide je l'ombro de l'nokto,
Kaj vi kaŝiĝis en ignoritaj lokoj,
Lontane de miaj pasiplenaj okuloj!...
Nur longatempe poste, mi sukcesis
Vidi vin de malproksime,
Vi preterpasis, foririnte
Longe for de mi!...
Kial vi füĝadis? Kion vi serĉadis?

-Karulo, ankaŭ mi serĉadis vin,
Mi volis vidi vian rigardon,
El mielo kaj ardo,
Por lumigi mian malluman nokton,
Nur hodiaŭ mi trovas vin,
Post kiam mi gustumis la amaran tason.
Finfine - ĉi en mondo de ni du!...

Kaj la geparo,
Post multaj jaroj
Disigitaj, korpe kaj distance,
Suferintaj tiom da malespero
Denove renkontiĝis en tiu instanco,
Mondo konkreta kaj tre difinita
Kaj tiam ili perceptis -
-Ke ili estas aliaflanke,
En la Mondo Spirita!...

Originalo (Portugallingva)


Fugitiva...
Dokito

Sonhei estar um dia nos teus braços,
Sentindo o amor batendo no meu peito...
Vivendo uma ilusão de tantos anos,
Adormeci contente e satisfeito.
Quando acordei já não te achava mais!...

Fugiste devagarinho,
por entre a sombra da noite,
E te escondeste em recantos ignorados,
Longe dos meus olhos apaixonados!...
Depois de muitos anos consegui
Ver-te de longe, ias passando,
Distanciando-te de onde me encontrava.
Por que fugias de mim? O que buscavas?

- Querido, também estava à tua procura!...
Buscando o teu olhar de fogo e mel...
A iluminar a minha noite escura...
Só agora te encontrei aqui, depois
De haver provado a taça -amargo fel,
Enfim, aqui no mundo de nós dois!...

E o casal depois de tantos anos,
Separados no corpo e na distância,
Depois de haver sofrido tantos desenganos,
Se reencontravam ali naquela estância
Um mundo verdadeiro, concreto e real...
Do outro lado - no mundo espiritual!...

Dokito/26/04/2006

Castro Alves vence/ Kastro Alves venkas

Castro Alves vence...

 

Como se estivesse olhando do Infinito
Para os seus Amigos cá da Terra
E vendo nesse mundo de granito
A escravidão, a dor, o luto, a guerra!...

 

Castro Alves repensa o seu passado,
E sente que é chegada a hora exata
De libertar o mundo encarcerado
Das algemas do ódio e da chibata!...

 

E busca a Liberdade soberana,
Dos santos ideais do amor, da luz,
Que Povos e Nações congrega e irmana,
E pr'a Fraternidade nos conduz...

 

Nós vivemos, ó Castro, o teu mistério!...
Pois Vate das Américas, profundo,
Num século de vida, teu império
Constante cresce pr'a vencer o mundo!...

 

Muritiba, 28 de Janeiro de 1998
Dokito

 

Kastro Alves Venkas...

Tradukis Dokito

 

Konsterne vidas li el Infinito,
Amikaron vivantan sur la Tero...
Kontemplas en ĉi mondo el granito,
La sklavecon, doloron, kaj suferon!...

Repensas li pri sia pasinteco,
Konkludas ke alvenas ĝusta horo,
Liberigi la tutan homspecon
El la kateniloj de l´ hororo!...

Li serĉas Liberecon kaj instigas
Pri l´ sankta Amidealo kaj pri lumo,
Kiu Popolojn kaj naciojn ligas
Kondukanta nin ĉiujn al Fratumo!...

Ni vivas, Kastro, vian, ho misteron,
Ĉar Amerika Bard´,el nia rondo,
Kreskigas vi kun viglo sur la Teron,
Jarcente, Imperion tra la Mondo!!!...

Optimismo kaj Konsolo / Otimismo e Consolo

Optimismo kaj Konsolo
Verkis Dokito

 

Ekzercas paciencon la poeto,
Pensante pri l´estonto de l´homaro
Li scias ke la homa vivo etas.
Sed ĝin grandigas amo kaj bonfaro!...

 

Ne ĝenas lin forgeso de l´Amikoj,
Kiuj ne konsideras lian staton,
La dornoj de la vojo lin ne pikas
Malamas li neniam sian fraton.

 

Ĉar li konscias pri l` eterna vivo
De l´spirito, ĉiam kun bonvolo,
Li, ĉiam tra la maroj bone drivas
ŝipon de optimismo kaj konsolo!...

 

Otimismo e Consolo
Verkis Dokito
 

 

O poeta exercita a paciência,
Da humanidade, pensa no futuro
Ele sabe que é curta a existência
Do ser humano, eterno, quando é puro!...

 

Não importa o esquecimento dos Amigos,
Que ás vezes, lgnoram o seu estado...
Do caminho os espinhos e os perigos
Ele enfrenta sem  ódio, sem enfado!...

 

Consciente que é da vida eterna,
Do espírito, enfrentando o negro abismo...
Desvia do roteiro das cavernas
O seu barco de amor e de otimismo!...

 

Muritiba, 12/03/2006
dokito@terra.com.br