Kantante la Brizon en Bieneto Saharo

Kantante la Brizon en Bieneto Saharo
Tradukis Dokito

 

Ho vi, softa brizo,
de ĉarmo kaj magio plena...
vi, kiu blovas serena,
tuj post longa la tempesto...
Mi vin tre dankas,
Pro l´ malpeza blovo ĝentila,
ĉi tiu kareso subtila
vera amo devas esti...

 

Ho, se vi estus ja,
dolĉa kanto el sabia´
nun ravante al niaj oreloj?!...
Foliskuado tiel milda,
kiel vespera kanto birda.
kiel navo sonsonorila
sonas, nokte, sub manteloj.

 

Ho, tre foraj ĉieloj,
brilaj pro tiom da steloj,
Kaj da misteroj milionoj!...
Se vi respondus,
al miaj demandaj ondoj,
pri fantomaj legionoj...

 

Kiomaj sekretoj,
pri kiuj timas poetoj,
nun ne plu ekzistus?
se tiuj steloj,
Brilegantaj sur ĉieloj,

 

Lontane de nia tero,
kie ne longe mi tristus?!...
Estas ili
La interesaj lampiroj,
Kies lampoj kaj sopiroj

 

Iĝas montro,
de tiuj faskoj da lumo,
de Pasinto kaj estonto.

 

Ho vi, softa brizo,
de ĉarmo kaj magio plena...
vi, kiu blovas serena,
post kiam nokto tempestas...
Mi vin tre dankas,
Pro l´ malpeza blovo ĝentila,
ĉi tiu kareso subtila
ĉar vera amo ĝi estas!...
 
Cantando a Brisa no Sítio SAARA
Para Alael e Tânia –
Originale verkis Dokito

 

Oh brisa suave,
cheia de encantos e harmonia!...
Que me sopras neste dia,
Logo após a tempestade!.
Eu te agradeço,
O sopro leve e gentil
esta carícia sutil,
Deve ser Amor de verdade!.

 

Quem me dera que tu fosses,
Aquelas vozes tão doces,
Que encantam nossos ouvidos!...
O farfalhar tão suave,
como o canto de uma ave,
como o órgão de uma nave
que ouvimos embevecidos!...

 

Oh céus distantes,
Estrelejados, brilhantes,
Povoados de mistérios!...
Se respondesses,
O que pergunto em minhas preces,
Sobre esses mundos etéreos!

 

Quanto segredo,
De que hoje tenho medo,
deixaria de existir!...
Se as estrelas,
Que piscam no espaço infinito,
Lá onde não alcança meu grito
São vagalumes,
Que exibem feixes de lumes
do passado e do porvir?!.

 

Oh brisa suave,
cheia de encantos e harmonia!...
Que me sopras neste dia, ,
Logo após a tempestade!.
Eu te agradeço,
O sopro leve e gentil
esta carícia sutil,
Que é o Amor de verdade!.

 

(dokito/Muritiba/24/01l2006)