Kiam Alvenos la Maljuno / Quando a velhice chegar.

Kiam Alvenos la Maljuno...
(Mi estas aĝa, sed ne maljuna!)

 

Kiam alvenos Maljuno,
Tremaj  manoj,  kaj rigardo
Jam senbrila kaj sen ardo,
(Tio Estos Granda Puno!)

 

Mi volas vivon trankvilan,
En loĝejo tre modesta,
Internlanda, kaj humila,
Sed kun la birdaro festa...

 

Mi volas havi hamakon,
Sur la muro,  pendumita;
mi  plenigos la stomakon
Per la fruktoj rikoltitaj...

 

Kaj kiam venos la Morto
Demandante: "ĉu vi iros?"
Mi respondos: "ne deziras"
Mi aŭskultis vian vorton.

 

Tie  ĉi mi volas resti,
Sub lazur´- ĉiela brilo...
Ĉar nenie povas esti,
Ĉiel´ kiel de Brazilo!...”

 

Quando a Velhice Chegar...

 

Quando a velhice chegar,
Mãos trêmulas, olhar sem brilho,
Rodeado de netinhos,
Que são filhos do meu Filho,

 

Quero ter vida tranquila,
Numa  modesta morada,
No interior de uma vila,
Ao canto da passarada...

 

Quero ainda ter uma rede,
Numa casa de quintal,
Pendurada  na parede,
À sombra do laranjal.

 

E quando a morte vier,
Perguntando se quero ir,
Vou depressa responder:
“Prefiro ficar aqui!

 

Ficar aqui neste Céu,
Neste Céu da cor de anil,
Não pode haver outro céu
Mais lindo que o do Brasil!...”

 

      
Muritiba/dokito;14/11/2005