La Nova Realo / A Nova Realidade

 

La Nova Realo     

 

La mondo transformiĝas kun rapido
En tiu Noverao de progreso...
Jarcentoj - la pasintaj, kun sukceso,
Atingis pli da alt' ol antauvido!...

 

Rompiĝis la kurtenoj de l' mistero,
Kaj montris la realon al popoloj...
La mondo estas unu - nia Tero,
Planedo de doloro kaj sufero,
Fariĝos paradizo de konsoloj!...

 

Ekestas nun era' de solidaro,
Riĉuloj kaj Povruloj - sama sorto!
Plektiĝu, do, la manoj!...La Homaro,
Libera volas esti per la vorto!...

 

Per la vorto de paco kaj konkordo,
Per la vorto de amo kaj kompreno!...
Estiĝu, en tutmondo Nova ordo:
Sur niajn kapojn venu Dia Beno!...

 

A Nova Realidade

 

O mundo se transforma a olhos vistos
Por toda a Nova Era de progresso...
No século recém-findo, com sucesso,
O homem conseguiu mais que o previsto...

 

Rasgaram-se as cortinas do mistério,
Provando-se em tempo bem preciso,
Que é possivel haver um revertério,
Que em vez de ser a Terra um cemitério
Poderá transformar-se em Paraiso!...

 

Só praticando a solidariedade,
Ricos e pobres, ora, o mesmo barco!...
Juntemos nossas mãos!...A Humanidade
Quer sanar, pelo verbo, o velho charco!...

 

Pelo verbo da paz e da concordia,
A palavra de amor e entendimento.
Neste mundo global  - a nova ordem,
É Deus, abençoando o sentimento!...

 

Muritiba/dokito/16/01/2006

OCaroço / La Olivekerno

O Caroço

Bastos Tigre

Eu comi ontem, no almoço,
A azeitona de uma empada,
E depois, botei o caroço
Sobre a toalha engomada.

Mas a mamãe logo nota
E me ensina com carinho:
”O caroço não se bota
Sobre a toalha, meu benzinho!...”

Tudo o que ela me diz, eu ouço,
Sempre com toda a atenção.
E pergunto-lhe: “O caroço,
Mamãe, onde boto, então?”

”Toda pessoa de linha,
De educação e de trato,
O osso, o caroço, a espinha,
Põe num cantinho do prato.”

Eu depressa lhe respondo,
Com respeitoso carinho:
”Mas meu prato é redondo,
Meu prato não tem cantinho!...”

La Olivokerno

Tradukis Dokito

Hieraŭ, ĉe la tagmanĝo,
Mi eltiris el la kuko
Kernon de olivofrukto
Kiun mi uzis por manĝo...
Tuj mi vidis grandan ŝanĝon
Ĉe la blank´de l´tablotuko!...

Ankaŭ notis la Patrino,
Kaj min diris kun kareso:
”Mia filo, ne forgesu,
Kion mi instruis vin:
Ni ne devas meti ĝin
Sur tablotukan blankecon!...

Mi aŭskultas ĉiam, ŝin,
Kun atento kaj tenero:
Do mi demandas, Patrin´,
Kien meti tiun eron?

De la person´ edukita,
Viro, virin´aŭ knabeto,
Estu la kerno metita
De teler´ en anguleton!..."

Tre rapide mi respondas,
Al la dolĉa Patrineto:
"Sed mia telero rondas
Ĝi ne havas anguleton!… "

Muritiba/dokito/08/01/2006